Kimsesizlik

Haklısın ilk zamanlar yalnızlık güzel gelebilir hele de asosyal biriysen ama sonra bi süre sonra insan sıkılır bunalır. Yalnızlık Allah'a mahsustur denir ve insan yalnız olmayı değil kimsesizliği seçer. Seçilen bu kimsesizlik insana zor gelir bi zaman sonra. Ama etrafına bakar ki kimse kalmamış yanında. Kimsesizliği seçerken etrafında kim var kim yok ezip geçmiştir. Üzdüm mü, ağlattım mı diye düşünmez. Tek isteği tek kalmak kimse olmadan kafasını dinlemek belki de. Böyle insanlar yaşama ayak uyduramayanlar dır bi zamanda da. Yaşamın yorucu, gürültülü etkisinden kurtulmak huzur budur bazen. Ama her ne olursa olsun insan yalnız kalamaz ve yapamaz..