BİZ OLALIM

Yazmak,  çokça yazmak. Aklımdan geçenleri değil. Kalbimden geçenleri yazmak. Çünkü aklımdan geçenleri yazarsam kendime düşman olurum. Çünkü aklımla kalbim birbirine düşman. Kanlı, bıçaklı. Aklım derki o seni üzüyor. Kalbim derki en saf haliyle seviyorum. Aklım bir süre susar yaşananlara bak. Evet sen seviyorsun der. Ama seni yıpratıyor, üzüyor. Kalbim susar derdini anlatamaz. Tek yoldaşı vardır onun. Sevdiği adamın kalbi. Özler. Kalbini özler. Akılları ne kadar iyi anlaşmasa da kalpler bağlanmıştır birbirine. Sızlar, acır, eşini özler.  Dert ortağını belki de yoldaşını, cephe arkadaşını.  Sever, bağlanmıştır. Et tırnak olmuşlardır. Ve kalp akılla olan savaşını her defasında kazanır. Kalbime göre öyle gelin aklıma sorun bide. Yanlış yapıyorsun! Diye ısrar eder, bağırır. Ama kalp duymaz, umursamaz. Onun doğrusu sevdiği kalbin yanında olmaktır.  Ve mecburen akılda gelir. Ayaklarım ki aklıma söz vermişti. Hani ona gitmeyecekti? Gidiyor işte. Adım adım değil koşa koşa ona gidiyor. Kalp özleme, hasrete, dayanamıyor. Ve yanındayım. Ruhum, kalbim, aklım, fikrim, bedenim. Senin yanındayım. Baksan görürsün, sussan hissedersin, konuşsan farkıma varırsın. Aklımla kalbimdeki savaşın galibi. Kalbin, kalbim. Nefesin, nefesim. Ömrün, ömrüm olsun. Ne olursak olalım savaşın galibi olalım.